402-403. ObJECTIONES QuiNTyE. J4}
patas fiibfijiere, quantumciimque ob dijiraélionem cogita- tura amplius non Jîs, & neque res cogitans, neque mens, neque anima Jîs dicenda. Quœ îamen omnia femper obji- cio, non ut de conclujione a te intenta dubitans, fed ut de 5 vi demonjîrationis a te expojîtœ diffîdens .
(. Interfpergis confequcnter nonnulla eodem pertinen- tia, quibus omnibus non ejl injijîendum. Id noto, quod ais docere naturam per fenfum doloris, famis, fitis &c., I te non adeffe corpori, ut nauta adefl navigio, fed
10 effe te illi ardiffime conjundam, & quafi permiftam, I adeo ut unum quid cum illo componas. Alioquin ^87 enim, inquis, cùm corpus laeditur, ego, qui nihil aliud fum quàm res cogitans, non fentirem idcirco dolo- rem, fed puro intelledu Lnefioncm iftam perciperem,
i5 ut nauta vifu percipit, fi quid in nave frangatur. Et cùm corpus cibo vel potu indiget, hoc ipfum cxprefle intelligerem, non confufos famis & fitis fenfus habe- rem. Nam certe ifti fenfus fitis & famis^, doloris &c., nihil aliud funt, quàm confufi quidam modi ab unione
20 & quafi permiftione mentis cum corpore exorti ^
Ac bene quidcmfe ijïa habcnl ; fed explicandum fuper- eft, quonam modo ijja conjunélio & quafi permillio aut confufio competcrc tibi, fi fis incorporea, incxtenfa & in- divifbilis, poffil. Si puncïo enim grandioi' non es, quo-
25 modo conjungens toti corpori, quod efî magnitudinis tantœ? Qiiomodo faltem cerebro, aut exiguœ illius parti, quœ {ul dicluui efi'< quanlulacumque fit, magnitudinem Iamen feu exlenfonem habet? Si partdnis oinnino cares,
20 Après exorti, non à la ligne (r^ el 2' édit.). a. Pjge Si, 1. 1-14.
�� �
