Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, VII.djvu/337

Cette page n’a pas encore été corrigée

357?59- Ob.IECTI0NES QjJINTyE. )OJ

melioraque afpirantem . Sed quare non hoc potius fit dij/îmilitudinïs argiimentum , cùm Deus ex oppojito fit complclijfimm, independentifiîmus, fihi Jufficientijfimus , qiiippc maximus optimufque ? Ut prœteream , cùm te

5 dcpendcntem intelligis, non propterea fiatim intelligerc le id, a quo dépendes, ejfc aliud, quàm parentes; vel fi 432 aliud intelligis, non fuhefi'e caufam, cur te ipfii fiimilem putes. Ut prœteream qiioqiic miriim ejfe, cur non cœtcri /wminu?}i,five mentium, idem quod tu mtelligant; ac prcv-

10 fertim, cùm non fil ratio, cur non crcdatiir Deum illis, perinde ac tibi, imprefiiffe ideam fui. Profeclà vel hoc unum arguil, non effe ideam a Dco imprejfam ; quando- quidcm, fi ita effet, & omnibus, & fimul una cademquc, imprcffa effet, hominefque omnes conciperent Deum fi-

i5 mili forma ac fpecie, eadem illi tribuerent, eadem plane de eo fentirent; cùm oppofitum tamen noliffimum fit . Sed de his tamen mu lia jam nimis.

In Meditationem IV, 433

De Vero, 0^ Falfo.

20 I. Circa quartam'\ recenfes iniiio quœ putas in fupe—

rioribus demonfirata, quibufque faclam viam prœfumis ad progrcdiendum ulterius. Ipfe, ne remoram injiciam, non iufi/lam continua dcbuiffc te illa firmius demonfirarc : abunde crit, fi memincris quid conceffum fuerit, quid non,

25 ne res trahatur in prœjudicium.

iS \Y un \i" ddil.i. — 25 Après prœjudicium, non à la ligne

[i" et -2' ddit.).

a. Ci-avani, p. 52.

�� �