298 OEuvRES DE Descartes. 346-347.
quâ dubitas, Ji aliquani cupis, fi agnofcis quidpiam tibi
- 18 dceffe, quid mirum, cùm non nôris om\nia, cùm non fis
omnia, cùm non habeas omnia ? Agnofcis te non efle proinde omnino perfedum ? Et hoc profeélo verum ejî, dicique citra invidiam potejî. Ergo intelligis efle aliquid 5 te perfe6lius ? Quidni? tametjî quicquid cupis, non Jit femper te, quâcumque ratione, perfeclius. Quippe, cùm panem dejideras, non eJî panis te vel corpore tuo unde- quaque perfeélior ; fed perfeéîior folùm eâ inanitate, | quœ injlomacho tuo ejl. Quomodo ergo colligas ejfe aliquid te 10 perfeclius ? Nempe quatenus vides univerftatem rerum, quœ & te, & panem, & cœtera compleclitur : adeo ut, cùm fngulœ partes univerfi aliquid perfeclionis habcant, & aliœ aliis inferviant, advenireque valeant, facile fit intel- ligere plus perfeclionis effe in toto, quàm in parte; ac i5 proinde te, cùm fis folùm pars, debere agnofccre quidpiam te perfeclius. Hoc igitur modo eJfe potefi in te idea enti^ perfeélioris, ex cujus comparatione defeélus agnofcas. Ut prœteream pojfe quoque parteis alias perfecliores efje, te 419 cupere quod illœ habent, & ex iifdem \ tecum comparatis 20 poffe tuos defeélus agnofci. Quippe cognofcere potuifii hominem, qui foret fanior, robufiior, pulcrior, doclior, moderatior, ac proinde perfeélior ; neque fuit tibi difficile concipere illius ideam, & ex illius comparatione intelligerc non effc in te gradum fanitatis, roboris, aliarumque pcr- z^ fe<fîionum, quœ in illo forent.
Objicis tibi po/l-modum : Sed forte majus aliquid fum, quàm ipfa intelligam, omncfque illse perfecliones, quas Deo tribuo, potentià quàdam in me funt, etiamfi nondum ad adum reducantur, ut fieri potefl:, fi mea 3o
28 ipfa {2' édit. et Disquis. Met.)] ipfe (/" édit. et Desc).
�� �
