Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, VII.djvu/327

Cette page n’a pas encore été corrigée

345-346. Objectiones QyiNT^E. 297

infînitum, fed finitum dumtaxat. Die i pôles ad fummum eognofeere partem infiniti, at non propterea ipfum infî- nitum : ut ille qui, nunqiiam egrejfus fpeeuin fubterra- neam, diei quidem potejî eognofeere partem mundi, at non 5 propterea ipfum mundum ; adeo ut propterea ineptus eva- furus fit, fi tam angujïœ partis ideam eenfeat ejfe ideam veram germanamque lotius ?nundi. At, inquis, de ratione infiniti efl, ut a te, qui finitus es, non comprehenda- tur". Credo equidem; at non eji de ratione verœ ideœ rei

10 injînitœ, ut illius tantiim partem minimam, Jive potius nullam ob nullam eum toto proportionem, reprœfentet. Sufficere ais, ut pauca haec a te clajre percepta intel- 417 ligas. Sed nempe, ut fufficit vider e extremum eapillum ejus hominis, eujus vis habere germanam Ideam. Annon

i5 ejjet meî egregia effigies , Ji pielor unum jnei eapillum ejufve extremum duntaxal depinge\ret? At minor, non dico longe, aut longiffime,fed infinité etiam, ejl proportio eorum omnium quœ de infinito feu de Deo cognofcimus, quàm unius mei capilli apicifve ejus ad meipfum totum.

20 Uno verbo, hœc de Deo nihil probant, quod non probent etiam de infinitis illis mundis ; ac tantà magis, quanta illi potuerunt elarius ex hoc uno clare perfpeelo intelligi, quàm Deus vel ens infinitum ex tuâfubfîantid, quœ cujuf- modi fit, nondum tibi confiât.

45 8. Argumentaris aliunde fie : Quâ enim ratione in- telligerem me dubitare, me cupere, hoc eft aliquid mihi deeffe, & me non elle omninô perfeclum, fi nulla idca entis perfedioris in me effet, ex cujus compara- tione defeélus meos agnofcerem ^ ? Veriim, fi de re ali-

a. Page 46, 1. 21-2 3.

b. Page 45, 1. 3o, à p. 46, 1. 4.

ŒnVRRs. II. 38

�� �