335-334. Ob.IECTIONES QuINT/E. 287
attrihiii, vidcntur cœ omnes defumptœ ex rcbus, quas viilgo miramur in nobis, cujufmodi funl diuturnitas , potcntia, fcienlia, boniias, beatitudo &c., quœ quantum pojfumus am- pliantes, pronunciamus Dcum œternum, oiwnipotcntem, 5 omnifcium, optimum, beatijjîmum, &c. Quœ idca porro hcec omnia reprœfenlat, non habet proplcrea plus reali- tatis objcclivœ, quàm habeant res finitce Jimul fumplœ, ex quarum ideïs idea illa compaéla ejî, ac deinde modo jam 402 diélo adauéla. Natn nequc qui dicit œternum, compleclilur
10 propterca mente lotam extcnjionem ejus durationis, quœ nunquam cœpit, & nunquam dejitura ejî ; neque qui omni- potentem, totam multitudinem effeclorum poJfibHiufn ; at- que ita de cœteris.
Pojîremd, ecquis dici potejl habere ideam de Deo ger-
i5 manam, feu quœ reprœfentet Dcum qualis ejl? Quj?n pufilla res c[j'et Deus, niji cjfet alius, haberetque alia, quàm nojîra hœc quanlillacumque! Annon cenfenda ejl ejje minor perfeclionum \ proporlio inter Deum & hominem, quhm inter elephantem & mtercutaneum ammalculum acari?
20 An ergo, Ji quis, ex ob/en\itis acari perfcclionibus,
ejformarel m /c ideam, quam -clcphantis diccret, germa-
namque aJfcYcrarcl, meplijjimus liaberetur, &/ibi plaudel,
Jî quis ex vijis hominis perfeclionibus ideam effonnet,
quam & Dci e/fe, & germanam ejfe contendal? Quœfo
25 etiam, pauculas ijlas, quas in nobis eJfe depreliendimus, quomodo in Deo agnofcimus eJfe? El ubi agnoverimu\. \^qualemnam licebit praptcrea ejus e[Jentiam imaginari? 403 EJI projeclo Deus fupra o/iinem captum infinitis inler- vallis ; (S» cum mens no/ira ad illius contemplationem com-
■2u Acaii (errata, de la i' édil. et Disquis. Met, i: ciiipararaiil in acari.
�� �
