Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, VII.djvu/219

Cette page n’a pas encore été corrigée

îi5-2i6. Objectiones Terti^. 189

Denique, cùm dicimus ideam aliquam nobis effe innatam, non intelligimus illam nobis femper obver- fari : fie enim nulla prorfus effet innata; fed tantùm nos habere in nobis ipfis facultatem illam eliciendi.

5 OBJECTIO XI.

Totaque vis argumenti in eo eft, quôd cognofcam fieri non poffe ut exiftam talis naturœ qualis fum, nempe ideam Dei ; in me habens, nifi rêvera Deus aei etiam exifterct, Deus, inquam, ille cujus idea in n-.e

10 eft-'.

Qiioniam crgo non cjî denion/lralinn nos ideam Dei habere, & Clirijliana rcligio nos obligat credere Dciim ejfe inconceptibilem, hoc cjl, ut ego opinor, cujus idea non habctur, fcquilur e\iJlentiam\Dei non ejje denwnjlratam,

1 5 inulto ininiis creationcni.

Responsio.

Cùm dicitur Deus inconceptibilis, intelligitur de conceptu adouquate illum comprehendente. Quo- modo autem idea Dei habeatur, ad naufeam ufque 20 repetitum eft; ac nihil omnino hic affeitur, quod dé- mon ftrationes meas convellat.

6 cognolcainj agnol'cam Desc. — 2o--i\ ac... convellat. manque { redit. K

a. Pai;c 5i, 1. 2g, à p. 52, I, 3

�� �