2I0-J1I. Objectiones Terti-e. 185
finitum, omîiifcium, omnipotentem, rerumque om- nium, quse prseter ipfum funt, creatorem intelligo, plus profedo realitatis objedivae in fe habet, quàm illae per quas finitce fubflantise exhibentur^ 5 Notavifœpius ante, nequc Dei, neque animœ, dari ul- lam ideam; addo jam, ncque fubjlantix. Siib/tantia enim (ut quœ cjî matcria fubjeéla accidentibus & jnutaiw- nibus) folâ ratiocina lione evincitur, nec iamen concipi- tur, aut ideam ullam nobis exhibet. Hoc fi verum fit,
10 quomodo dici potejî ideas, quœ fubjîantias mihi exhibent, majus aliquid e[fe, & plus habere realitatis objeclivœ, quàm nias quœ mihi exhibent accidentia ? Prœterea con- fideret de\nuo D. C. quid velit dicere plus realitatis. An 255 realitas fufcipit magis & minus? Vel Jî putat unam rem
i5 aliâ magis ejje rem, confidcret quomodo hoc pojfit captui nojîro cum tantà \ pcrfpicuitate explicari, quanta exigitur in omni demonjlrationc, & quanta ipfe aliàs ufus ejî.
Responsio.
Notavi f?epius me nominare ideam, idipfum quod 20 ratione evincitur, ut & alia quœ quolibet modo perci- piuntur. Saiifque explicui quomodo realitas fufcipiat plus & minus : ita nempe ut fubftantia fit magis res quàm modus; atque fi dentur qualitates reaies, vel fubftantiae incompletîe, funt magis res quàm modi, 25 fcd minus quàm fubflantiae complets; ac denique, fi detur fubftantia infin'ta & independens, eft magis res quàm finita &dependens. Hsecque omnia per fe funt notiffima.
a. Page 40, 1. 12-20.
Œuvres. II. 24
�� �
