Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, VII.djvu/118

Cette page n’a pas encore été corrigée

cùm nervi qui funt in pede vehementer & pra^ter consuetudinem moventur, ille eorum motus, per fpinse dorfi medullam ad intima cerebri pertingens,ibi menti fignum dat ad aliquid fentiendum, nempe dolorem tanquam in pede exiftentem, a quo illa excitatur ad 5 ejus caufam, ut pedi infeftam, quantum in fe efl, amo- vendam. Potuifîet verô natura hominis a Deo fie constitui, ut ille idem motus in cerebro quidvis aliud menti exhiberet : nempe vel feipfum, quatenus eft in cerebro, vel quatenus efl in pede, vel in aliquo ex ’o 113 locis intermediis, vel denique aliud quidlibet; fed nihil aliud ad corporis confervationem seque conduxisset. Eodem modo, cùm potu indigemus,qu3edam inde oritur ficcitas in gutture, nervos ejus moyens & illorum ope cerebri interiora; hicque motus mentem i5 afficitfenfu fitis, quia nihil in toto hoc negotio nobis utilius efl fcirc, quàm quôd potu ad confervationem valetudinis egeamus, &. fie de cjcteris.

Ex quibus omnino manifeflum eft, non obflante immenfà Dei bonitatc, naturam hominis ut ex mente 20 tV corpore compofiti non poffe non aliquando effe fal- lacem. Nam fi qua; caufa, non in pede, fed in alià quavis ex partibus per quas nervi a pede ad cerebrum porrigunlur, vel etiam in ipfo cerebro, eundcm plane motum excitet qui folcl excitari pede maie affcdo, 25 fentietur dolor tanquam in pede, Icnfufque naturaliter falleiur, quia, cùm ille idem motus in cerebro non polfit nifi eundcm femper fenfum menti inferre, mul- toque frcqucntius oriri Ibleat a caufà quœ hcdit pe- dem, quam ah alla alibi cxillente, rationi confcnta- 3o

18 Après ctLicDs, a la ligne (2* édit.), mais non dans la 1re.