Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, VII.djvu/110

Cette page n’a pas encore été corrigée

8o OEuvREs DE Descartes. «2-84.

propenfionem ad credendum illas a rébus corporeis emitti, non video quà rationc poffet intelligi ipfum non I effe fallacem, fi aliunde quàm a rébus corporeis emitterentur. Ac proindc res corporese exiftunt. Non tamen forte omnes taies omnino exiftunt, quales illas 5 fenfu comprehendo, quoniam ifta fenfuum compre- henfio in multis valde obfcura eft & confufa; fed fal- tem illa omnia in iis funt, qua; clare & diftinde intel- ligo, id eft omnia, generaliter fpeclata, quae in purae Mathefeos objeélo comprchenduntur. 10

Quantum autem attinet ad reliqua quae vel tantùm particularia funt, ut quôd fol fit talis magnitudinis 101 aut fijgurae &c., vel minus clare intelleda, ut lumen, fonus, dolor, & fimilia, quamvis valde dubia & incerta fint, hoc tamen ipfum, quôd Deus non fit fallax, i5 quôdque idcirco fieri non polfit ut uUa falfitas in meis opinionibus reperiatur, nifi aliqua etiam fit in me facultas a Deo tributa ad illam emendandam, certam mihi fpem oftendit vcritatis etiam in iis aficquendae. Et fane non dubium eft quin ea omnia quee doceor a 20 naturâ aliquid habeant veritatis : per naturam enim, generaliterfpeâ:atam,niliil nuncaliud quàm vel Deum, ipfum, vel rerum creatarum coordinationem a Deo inftitutam intelligo; nec aliud per naturam meam in particulari, quàm complexionem eorum omnium quœ 25 mihi a Deo funt tributa.

I Nihil autem efi quod me ifta natura magis exprefi^e doceat, quàm quôd habeam corpus, cui maie eft cùm dolorem fentio, quod cibo vel potu indiget, cùtti fa- mem aut fitim patior, & (imilia; nec proinde dubitarc 3o debeo, quin aliquid in eo fit veritatis.

�� �