j6o Correspondance. m, 146-147.
dum lineam re&am eft vis equorum currum trahen- tium, aut alia fimilis; caufa autem circumuolutionis eft, quôd rota;, pondère fuo planum non accuratiffime laeuigatum prementes, ei aliquo modo adhaereant; quae duae caufze, cùm fint omnino diuerfae, vix vn- 5 quam pofîunt habere effeftus plane aequales.
Mirum autem mihi videtur aliquem vti rarefa&ionis exemplo ad iftam difficultatem, quae meoiudicio nulla eft, explicandam ; facilius enim intelliguntur duo mo- tus diueril, quorum vnus alio celerior eft (quod folum 10 hîc fpe&andum occurrit), quàm ifta rarefa&io, vul- gari modo concepta, quae certe à me intelligi plane non poteft.
Inlibelli iftius pag. 6, dicitur vnamquamque partent minoris circuli vnam tantùm plani fubiecli partent tan- i5 gère. | Quod falium eft; nam, fi ille circulus lineam duplo maiorem fuâ circumferentiâ in piano defcri- bat, vnaquaeque iftius circumferentiae pars duas plani partes fibi aequales tangit ; fi triplo, très, &c. Nec mirum eft eandem lineam fieri fucceftiue duarum li- 20 nearum commune fegmentum; quia primo applica- tur vni, deinde alteri, vt, cùm ambulo per plateam, meum corpus fît commune fegmentum omnium linea- rum, quae à centro terrae ad omnes illius plateae partes duci poftunt. 25
Pag. 8. Ad haec verba : Qud enim proportione maiùs vel minus fpatium rclinquerel ? refpondeo : eà propor- tione, quâ vis impellens ad motum re&um maior eft, vel minor, quam impellens fiue determinans ad cir- cularem. Et nego lineam re&am perfe&e congruere 3o
21 primo] 1 {Fdit. ht.). — 27 eft] ex (Edit. lat.).
�� �
