162 Correspondance.
��ii, 62-64.
��cum, qui fie ex auaritiâ infaniret, vt totos dies inter alienarum aedium purgamenta quœreret gemmas, & quotiefeunque glareola aliqua veî vitri fragmentum fub manus eius incideret, protinus aeftimaret elle la- pidem valde pretiofum ; cumque tandem talia multa 5 inueniffet, capfulamque ijs repleuiffet, ditiflimum fe gloriaretur, capfulam oftentaret, alias* contemneret; nunquid prima fronte diceres, laetum illi dementise genus contigiffe ? Verum fi poftea videres eum cap- fulse incumbere, fures timere & miferè angi, ne diui- 10 tias iftas, quibus vti non poflet, amitteret. nunquid rifu depofito commiferatione dignum iudicares ? Nolo equidem manuferiptum tuum capfulse ifti comparare ; fed vix quidquam in eo puto folidius effe pofle, quàm funt glareolae & vitri fragmenta. i5
Videamus enim quanti ea fint momenti, quse prae- cipue oftentas : nempe iéîus chordarum * & hyperbo- /am;plura enim non noui. Primo quod iflus iftos atti- net, û quid paulo altius quàm primas litteras pueros tuos docuiiïes , inueniffes apud Ariftotelem illud 20 ipfum (nempe fonum oriri ex repetitis chordarum aliorumue corporum aëri alliforum idtibus) quod tuum appellas, quodque me tibi cum elogio non ad- fcripfiffe conquereris. Fur eft Ariftoteles, voca in iu- dicium , reflituat tibi tuam cogitationem. Ego verô 25 quid feci? de mufica feribens, cum aliquid explicuif- fem, quod ab accuratacognitione foni non pendebat, addidi, iftud eodem modo concipi poffe, fiue quis di- cat fonum aures ferire multis idibus, fme &c*. An furatus fum illud quod mihi non affumpfi ? An debui 3o laudare, quod verum elfe non affirmaui ? An tibi tri-
�� �
