Page:Busch - Découvertes d’un bibliophile.djvu/40

Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

monii. Resp. : Cùm in proposito casu mulier à suà quidem parte nihil contra naturam agat, detque operam rei licitæ ; tota autem actus inordinatio ex viri malitiâ procédât, qui loco consummandi retrahit se, et extrà vas effundit, ideòque si mulier, post debitas admonitiones, nihil proficiat, vir autem instet minando verbera aut mortem, aut alia gravissima mala, poterit ipsa, ut probati theologi docent, extrà peccatum permissivè se habere, cùm in his rerum adjunctis ipsa viri sui peccatum simpliciter permittat, idque ex gravi causâ, quæ eam excusat ; quoniam charitas, qua illud impedire tenetur, non obligat cum tanto incommodo. » (Voyez ci-dessus, VII.)

XXI. T. II, p. 216 (voyez ci-dessus XI) : « Ad matrimonii valorem requiritur consensus INTERNUS et mutuus ; matrimonium enim consistit in contractu legitimo, qui est essentialiter duorum consensus verus. Hinc si consensus sit ex alterutrâ parte FICTUS, NULLUM est matrimonium[1] !!! »

  1. « Pour qu’un mariage soit valable, il faut qu’il y ait consentement INTERNE et mutuel ; car le mariage est un contrat légitime qui est essentiellement le consentement VRAI de deux personnes. Donc si le consentement de l’une ou de l’autre partie était FEINT ou simulé, LE MARIAGE SERAIT NUL. »