Page:Barzaz Breiz, huitième édition.djvu/395

Cette page n’a pas encore été corrigée


— Vous mentez Kerthomaz, le marquis est fort riche ; les portes de son château brillent comme de l’argent, et les fenêtres comme de l’or ;

Celle-là sera honorée, que le marquis demandera.

— Cela ne me fera aucun honneur, ma mère ; aussi je ne le demande pas.

— Ma fille, changez de pensées, je ne veux que votre bonheur; les paroles sont données ; la chose est faite : vous épouserez le marquis. —

La dame de Keroulaz parlait ainsi à l’héritière, parce que la jalousie était au fond de son cœur, et qu’elle aimait Kerthomaz.

— Kerthomaz m’avait donné un anneau d’or et un sceau ; je les acceptai le cœur gai, je les rendrai en pleurant.

Tenez, Kerthomaz, votre anneau d’or, votre sceau, vos chaînes d’or ; on ne veut pas que je vous épouse ; je ne puis garder ce qui vous appartient. —

V

Dur eût été le cœur qui n’eût pas pleuré, à Keroulaz, à voir la pauvre héritière embrasser la porte en sortant.


<poem> — Gaou a livirit, Kerdnmaz, Ar markiz zo pinvidik l)raz; He zorojou zo arc’hant gvvenn ; He brenestrou zo aour inelen; Houn-nez a vezo enoret A vezo gant-ha goulennet. — N’em bezo, mamm, enor e-bel, Nag ivcz n’he c’houlennann ket. — Va merc’h, ankounit ann hoU-ze, Trakent ho niad na zalo’hanii-me; Roel ar geriou, ann dra zo gret, D’ar markiz viol dimezel. — Ilroun Keroulaz a gomze, Ouz ar benn-heri’Z evelse, Dre m’e doa ercz er galoun. Ha oa Kerdomaz he mignoun. — Eur walen aour hag eur sined, Gand Kerdomaz oenl d’in roet, Ho c’iiemeiiz enn eur gana, Me ho azroi enn eur oela. Dali, Kerdomaz, da walen aour, Da sined, da garkaniou aour, N’ounn kel lezet d’az kemeret, Miret da zraou ne dleann ket. —

V

Kriz vije’r galoun na oelze, E Keroulaz iieb a vize, welet ar benn-herez keaz, poket d’ann aor pa ’z ea nieaz.