Page:Alfred Vacant - Dictionnaire de théologie catholique, 1908, Tome 6.2.djvu/270

Cette page n’a pas encore été corrigée
1771
1772
GRAVI N A


vindice slrucla, etc. in-12, Munich, 1631. A son tour (’.ravina répliqua par : Congeminata vox twturis florentissimum sacrorum ordiiuun station, disrupia cavea anonymi, iieralo occinenlis. Opuse manuscripiis tractalibus Gravinianis ab ill. D. Augustino Ardinghello excerpium et a facultate theologica Pazlhenopsea inviclissimo ac potentissimo Poloniæ régi (I.adislao IV) dicatiun, in-l", Naples, 1633. Cinq ans après, une autre édition parut Congeminata vox, etc., per Thomam de Surria, nunc primo in Germania revisum, et illuslraium, et copiosis indicibus absolutum, in-4°, Cologne, 1638. Une autre édition parut la même année, sous ce titre : Resonans lurliiris eoncentus. Opus a R. P. F. Thoma de Sarria ejusdem ordinis revisum et illuslratum, in-4°, Cologne, 1638. Ardinghelli publia encore sur la même question cet autre factum : Augustini Ardinghelli Paradoxa jesuilica, hoc est, impies, nefartee et pesliferæ jesuitorum Germanicorum sententiæ adversus omnes rcligiosos ordines, dans les Arcana Sociclatis Jesu, in-8°, 1635. Sur ces polémiques regrettables entre ordres religieux, malencontreusement occasionnées par Bellarmin, nous ne pouvons qu’adopter pleinement le jugement d’Echard : Certe quisqite suæ sodalitalis vulnera tacitus défiera conienlus esse débet. Nam si cuique in aliorum mala involarc, cl ea in vulgus propalare licel, quxiiam socictas ab innumeris improperiis immunis ait ? Rêvera Bellarminus r jusque apologisla in his lucu.bratiuncu.lis suorum famée parum consuluerunt, et rectius ac felicius abslinuissent. Scriplorcs ordinis præd., t. ii, p. 533. 3° Et de fait, le moment était bien mal choisi pour de pareilles disputes. Il y avait quelques aimées à peine que le Dalmate Marc-Antoine de Dominis, S. J., d’abord évoque de Segni, puis archevêque de Spalato, avait apostasie et passé à l’anglicanisme (1616). Après avoir publié des ouvrages contre l’Église catholique et en particulier contre le pape, il était revenu de ses erreurs, non toutefois sans inspirer des craintes sérieuses sur son orthodoxie recouvrée. Il mérita même d’être mis en prison, où il mourut en 1624. Voir t. iv, col. 1668-1675. Cf. Hurter, Nomenclator, t. iii, col. 717. C’est pour défendre la vérité catholique attaquée par de Dominis que Gravina publia les deux ouvrages suivants : Pro sacro fidei catholicee et apostolicæ deposito, fideliler a romanis ponlificibus cuslodilo, Apologeticus adversus novatorum calumnias, et præsertim novissimi Marci Anlonii de Dominis archiapostatæ Spalaiensis, in-4°, Naples, 1629 ; Cologne, 1638. Cet ouvrage fut suivi cinq ans plus tard de cet autre écrit : Pro sacrosancto ordinis sacramento vindicise orthodoxse, adversus Ila-rcseologias Marci Anlonii de Dominis archiapostatæ Spalaiensis, in quibus purilcr Ecclesiee lalinm cum grseca lam in maleria quam forma, concordia demonstratur, in-4°, Naples, 1634 ; Cologne, 1638. Les quatre opuscules qui précèdent, dans leur édition de Cologne, furent publiés par P. Thomas de Sarria, O. P., régent des études au collège de Cologne. Le J’. (.ravina s’exerça encore sur un grand nombre d’autres sujets. 4° Cherubim paradisi S. Thomas Aquinas, characteribus divinæ sapienliæ illuslralus cum SS. Palribus ab oppositis paraturis vindicatus, in-4°, Naples, 1611. En appendice : Panegijris S. Thomæt Aqàinalum familiæ. 5° Ad discernendas veras a fidsis visionibus et rcvelalionibus BacocvisTr] ?, hoc est Lapis Lydius, pars prima, in-4°, Naples, 1638. Pars II praxim concernens, quomodo veræ a falsis rcvelalionibus et visionibus discerni possint, in-4°, Naples, 1638. 6° De indivisa et unanimi sacrosancti Evangelii privdicedione ab orlhodoxis et légitime missis divini verbi concionatoribus disseminanda pro communi gentium, aliorumque infulelium culluru et messe, in-4°, Naples, 1637. 7° Vitae miraroli di S. Grcgorio arcivescovoe primate d’Armenia cavata du un antico

esemplare Latino scrilto in lellere Longobardee da Simon Metafraste, e délia rclalionc délia christianità dell’Armenia, posta in luce ad islanza délia M. R. S. madré donna Leonora l’ignalcllô abbadessa di S. Gregorio, Naples, 1630 ; 1655. La parte seconda è dcll’origine, del célèbre monaslcrio di San Grcgorio in Napoli. 8° De Ecclesia Armena ejusque devolionc erga apostolicam sedem, et de ehristianitate Ma per fratres pnvdicatores in ecclesiasticis rilibtis direela et custodita. Cf. Fontana, Monumenta dominicana. 9° Tolius Summæ theologicx S. Thomx de Aquino compendium rhylmicum. in-12, Naples, 1625 ; in-16, Barcelone, 1640 ; in-12, Turin, 1879. 10° Oralio habita Dominica prima adventus coram S. D. N. Paulo V anno Domini 1607, in-4°, Rome, 1607. 11° Oralio… anno Domini 1605. Gravina s’occupa aussi de l’édition des œuvres d’autrui. C’est ainsi qu’il publia : Quxsliones quodlibciales P. Joannis de Neapoli Sicola nuncupati S. T. M. Parisiensis circa 1316 florcntis ex cod. ms. bibl. S. Dominici Neapoli, in-fol., ibid., 1618. On lui doit également Annalium sacri ordinis prxdicalorum Cenluria prima, auclorc A. R. P. F. Thoma Malvenda, etc., jussu R. P. F. Seraphini Sicci magislri generalis in lueem édita, in-fol., Naples, 1627. Sur la valeur de ce travail voir Echard, Scriplorcs ordinis. De plus, Gravina a laissé un grand nombre d’écrits, qui ne virent pas le jour. Thomas de Sarria, dont nous avons parlé plus liant, en possédait un grand nombre, dans le but de les publier, mais lui-même mourut sans pouvoir le faire. Parmi ces opuscules, dont Echard, op. cit., p. 532, a dressé la liste, citons : 1° Biga duarum controversiarum de assumplione Dciparse D. N. et île catechesi priemiltenda arlieuli crucifixionis Christi Domini anle baptisma adulli ; 2° De choro et cantu ecclesiaslico ad P. M. F. Sigismundum Ferrarium ; 3° Miles delicatus, id csl, Guillelmus de Sancto Amore in M. Antonio de Dominis Spalatensi redivivus, in arenam a S. Thomæ discipulo cxposlulatus. Ad M. P. Pelrum de Cannadilla ; 4° Quinquc dispulationes dogmalicse in maleria conception is B. V. adversus calumnias Lutheri, Calvini, Chemnilii, Hcshusii et aliorum proleslanlium ; 5° De formali constitutive) religionis adversus Spalalenscm ; 6° Panarium contra novissimorum scclariorum, qui se illuminatos vocabant. errores ; 7° Proposilioncs nonnullx myslicorum, ad limamlheologiæ scholaslicx examinatx ; 8° De simplicitate <l prudenlia christiana in columba et serpente designata adversus alhcos et fdios hujus sxculi, ad M. P. F. Thomam de Sarrios regentem Colonicnsem ; 9° Quærimonia apologctica de adulatoribus Palatinis fratris Dominici Gravina Ncapolitani F. magistri ord. præd. provincialis Prov. Regni, qux sanctum Thomam edidil. Pro defensione deereti novissimi S. D. N. Pauli divina providentia papx V, de conccplione Dciparx Virginis Marise, respondens memoriali exhibilo quodam anonymo ad catholicum Hispaniarum regem. Incipit : Si inimicus meus maledixissel.

— Explicit : …. suam gloriam quxrenles, non Christum crucifixum prædicanles. Finis. Bibl. Vatic, lat. 1902, etc. Un certain nombre de ces éerits inédits se trouvent aux Archives générales de l’ordre.

J. Echard, Scriptores ordinis prædicatorum, Paris, 171H-1721, t. ii, p. 532-534 ; P.-Th. Milante, De viris inlustribus congregalionis S. Mariée Sanitatis, Naples, 1745, p. 190-199 ; P. Th. Masetti, Monumenta et antiquitates, etc., Rome, 1864, t. il, p. 188 ; B. Reichert, Acta capitulorum generalium, Rome, 1902, t. vi, p. 106, 152, 341 ; t. vii, p. 50, 139, 140 ; A. Mortier, Histoire des mailres généraux de l’ordre des frères prêcheurs, Paris, 1913, t. vi, p. 440 ; Fontana, Monumenta dominicana, Rome, 1675, p. 572 ; Hurter, Nomenclator, Inspruck, 1907, t. iii, col. 998 ; C. Sommervogel, Bibliothèque de la C" de Jésus, t. i, Bellarmin, col. 1240.

R. Coulon.

    1. GRAVINA Joseph-Marie##


2. GRAVINA Joseph-Marie, moraliste et contro-