Biographie nationale de Belgique/Tome 2/BELLEGAMBE, François

◄  Tome 1 Tome 2 Tome 3  ►



BELLEGAMBE (François), théologien ascétique, né à Douai (ancienne Flandre) vers 1628, mort à Lille le 12 juin 1700. Après avoir terminé ses humanités au collége dirigé, dans sa ville natale, par les Pères Jésuites, il entra dans la Compagnie à l’âge de seize ans et, dès qu’il fut dans les ordres sacrés, ses supérieurs le chargèrent du soin de diriger les congrégations ou sodalités de la Sainte Vierge établies dans leurs couvents. Les biographes s’accordent à dire que, pendant plus de quinze ans, il s’acquitta successivement de cette fonction à Lille et à Douai. Ses ouvrages de piété étaient, sans doute, destinés à l’usage des membres des sodalités dont la direction lui était confiée. En voici la liste : 1° Vanitas vanitatum consideratione seria evanescens, omnibus Veræ Sapientiæ Præconibus et Candidatis proposita. Insulis, typis Franc. Fievet, 1681 ; vol. in-12 de 391 pages. — 2° Concupiscentia oculorum consideratione seria elanguescens, ex sacris Litteris, Patribus, aliisque Scriptoribus Ecclesiasticis ; omnibus Evangelicæ Doctrinæ Præconibus et Alumnis proposita. Insulis, typis Francisci Fievet, 1683 ; vol. in-16 de xii- 558 pp. — 3° Concupiscentia carnis consideratione seria emoriens, ex sacris Litteris, Patribus, aliisque Scriptoribus Ecclesiasticis, omnibus Evangelicæ Doctrinæ Præconibus et Alumnis proposita. Insulis, typis Francisci Fievet, 1686 ; vol. in-16 de xii-528 pages. — 4° Superbia vitæ consideratione seria detumescens. Ex sacris Litteris, Patribus, aliisque Scriptoribus Ecclesiasticis ; omnibus Evangelicæ Doctrinæ Præconibus et Alumnis proposita. Insulis, typis Franc. Fievet, 1689 ; vol. in-12 de 514 pages. — 5° Vanitatis et concupiscentiæ mundanœ alexipharmacum seria novissimorum consideratione ex sacris Litteris, Patribus, aliisque Scriptoribus Ecclesiasticis ; omnibus salutis propriæ et alienæ studiosis propositum. Duaci, Michaël Mairesse, 1694 ; vol. in-12 de 312 pages. — 6° Enchiridion theologo-practicum tripartitum de jubilæo ecclesiastico. Insulis, typis Ignatii Fievet, 1699 ; vol. in-12 de xxxvi-260 pp. C’est un traité canonique assez étendu sur le jubilé et sur les conditions requises pour le gagner. Cet écrit, le meilleur de Bellegambe, fut réimprimé à Cologne en 1712.

E.-H.-J. Reusens.

Paquot, Mémoires, éd. in-fol., t. III, p. 54. — Aug. et Al. De Backer, Bibliothèque des écrivains de la Compagnie de Jésus, 1re série, p. 85.